Zanim się pojawiłeś (Me before you) (2016) film vs książka

Tytuł: Zanim się pojawiłeś

Tytuł oryginalny: Me before you

Rok produkcji: 2016

Na podstawie: powieści Jojo Moyes

Reżyseria: Thea Sharrock

Scenariusz: Jojo Moyes

Czas trwania: 110 min

Obsada: Emilia Clarke, Sam Claflin, Stephen Peacocke, Jenna Coleman, Janet McTeer, Charles Dance, Matthew Lewis

Ekscentryczna Louisa Clark rozpoczyna pracę u państwa Traynorów, gdzie ma zajmować się niepełnosprawnym Willem. Postanawia nauczyć go cieszyć się życiem od nowa i wnieść w to życie radość, mimo tragedii, która odmieniła jego życie.

Trailer:

Wycieczki małe i duże pozwoliły mi na spontaniczne załapanie się na jeden z ostatnich seansów tego filmu, więc dzisiaj przychodzę do Was z recenzją i porównaniem ekranizacji i książkowego pierwowzoru. Zapraszam!

Swoją opinię o książce wyraziłam TUTAJ, więc nie będę się powtarzała i przejdę od razu do opinii o filmie, by potem przejść do konfrontacji. ;-)

PLUSY

OBSADA

Coś, co już na początku było dla mnie wielkim plusem tego filmu, to obsada. Emilia i Sam byli według mnie wprost idealnie dobrani do ról Lou i Willa. Widziałam w Emilii coś z elfa, tak jak było to u książkowej bohaterki, a te kolorowe stroje i pozytywna energia, jaka biła od aktorki sprawiły, że chętnie oglądałam każdą scenę, w której się pojawiała. Claflin za to powalił mnie na kolana swoją grą aktorską, gdyż trzeba przyznać - miał bardzo trudne zadanie, a podołał mu bez problemu. Jego twarz stała się tak plastyczna, tak bogata w emocje, że naprawdę nie mogłam od niej oderwać wzroku.

MUZYKA

Zawsze zachwycam się tym, jak idealnie wkomponowana jest muzyka w produkcje filmowe czy też seriale, więc i tym razem nie zapomnę o pochwaleniu ścieżki dźwiękowej. Piosenki wzruszające, radosne, nastrajające optymistycznie do życia - znajdziemy to wszystko. Dodatkowo są tak dobrane do scen, że później na sam ich dźwięk, już bez filmu, zaczynamy się wzruszać lub śmiać.

IDEALNE DAWKOWANIE RADOŚCI I SMUTKU

Zwłaszcza pierwsza część filmu jest nieco bardziej humorystyczna, sarkastyczna i ogląda się ją z uśmiechem na ustach. Moimi ulubionymi scenami chyba będą dwie przeniesione z kart książki na ekran, a mianowicie: scena z metką i scena pożegnania po imprezie urodzinowej Lou oraz moment, którego z książki nie pamiętam, więc pewnie go dorzucono dla humoru - fragment z jedzeniem i suszarką.

Druga część filmu jest już smutniejsza i tam zdecydowanie się popłaczemy, chociaż przyznam, że ze względu na to, że znałam już zakończenie, to łatwiej mi było przygotować się do oglądania i mój płacz był zdecydowanie symboliczny, w porównaniu do morza łez, jakie wylałam w czasie lektury MBY.

CAŁOKSZTAŁT

Chociaż pominięto nieco z pierwowzoru i brakowało mi tych scen, a niektóre wątki zostały zupełnie zmienione, o czym jeszcze wspomnę niżej, to jednak filmowi nie można odmówić tego, że ma całkiem spójną linię fabularną i ogląda się go przyjemnie. Ma wszystko to, co powinien mieć udany film. No i może poprzez te spłycenia, czy też pominięcia niektórych elementów, łatwiejszy jest do obejrzenia tym, którzy nie czytali książki. Bo jednak produkcja jest dosyć krótka i gdyby zarzucono widza tymi wszystkimi wątkami i elementami w tak krótkim czasie, mógłby się poczuć osaczony i mieć pewne problemy z przyswojeniem wszystkiego, jednocześnie czerpiąc przyjemność z seansu. Jednak film oceniam pozytywnie, mimo wszystko.

MINUSY

PRĘDKOŚĆ AKCJI

Czasami miałam wrażenie, że to wszystko jakoś szło za szybko. Wiem, że straszne parcie jest na krótkie filmy, jednak sądzę, że gdyby trochę wydłużyć film, to znalazłoby się miejsce na wiele scen, które trochę spowolniłyby tę akcję, która szczególnie na początku pędziła niczym antylopa lub ja gdy śpieszę się na autobus. ;-)

NIEDOPOWIEDZENIA

Mimo że pochwaliłam film za spójność, to jednak czasami miałam wrażenie, że pojawiają się niedopowiedzenia, które w łatwy sposób przecież mogły być wyjaśnione w filmie, a z jakiegoś powodu zrezygnowano z tłumaczenia danych zachowań, licząc, że widz będzie już wiedział o co chodzi. I chyba czasami ten widz jednak nie wiedział. Przykładowo, wątek Patricka dziwacznie się urwał i fakt, można się domyślić, co się stało między nim a Lou, ale jednak zauważyłam na forach, że nie każdy to zrozumiał i w sumie miał do tego prawo.

PRZEDSTAWIENIE NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

Mam wrażenie, że nieco ją spłycono. W książce jest zdecydowanie więcej o tym, jak wyglądało życie Willa, jak bardzo cierpiał, jak wiele problemów było z utrzymaniem jego dobrego stanu zdrowia, bo nawet drobne przeziębienie było niebezpieczne. A tutaj to wszystko jakieś takie piękne i kolorowe, żeby nagle zbombardować wszystkich wydarzeniami z końca utworu, przez co liczna rzesza widzów poczuła się nieco oszukana.

RACZEJ DLA TYCH, KTÓRZY CZYTALI PIERWOWZÓR

Często, gdy pomijano coś w filmie lub nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że spłycano coś, zastanawiałam się, jaki byłby mój odbiór, gdybym nie czytała wcześniej książki. Czy też by mi się tak podobało, czy może patrzyłabym na sceny ze zdziwieniem? Oglądając film tuż po przeczytaniu książki byłam w stanie łatwo sobie dopowiedzieć wszystko, czego mi w ekranizacji brakowało. I myślę, że ten element znajomości książki może przeważać o całej ocenie produkcji, gdyż osoba, która widziała jedynie film, może uznać go za historię ładną na ekranie, ale bardzo nierealną w rzeczywistości i wręcz promującą nieetyczne tematy.

I pojawia się element zrozumienia decyzji głównego bohatera. Mnie nawet ta filmowa wersja "wytłumaczenia" przekonała do decyzji Willa, pewnie dlatego, że jeszcze na długo przed poznaniem w ogóle tej książki i filmu, zdarzyło mi się rozmyślać, co zrobiłabym w takiej sytuacji, w jakiej znalazł się Will. Jednak osoby, które niezbyt zwracały uwagę na szczegóły w filmie i nie za specjalnie zastanawiały się nad tym wszystkim, mogły odebrać zakończenie jako coś zupełnie okropnego i niezrozumiałego, bo jednak w książce poznajemy więcej detali dotyczących codzienności Traynora oraz tego, co zdarzyło się tuż przed zatrudnieniem Lou i chyba łatwiej jest zrozumieć decyzję bohatera. Pominę oczywiście sprawy takie jak osobiste odczucia na ten temat, bo jest on kontrowersyjny i chyba brak tu jednoznacznego prawidłowego zdania.

PORÓWNANIE Z KSIĄŻKĄ

RELACJE RODZINNE LOU

Rodzina chociaż równie kochająca się, to jednak nieco bardziej naciskająca na znalezienie pracy przez dziewczynę, której dochód był ważną częścią domowego budżetu, a w filmie to tak średnio widać. Ponadto, spłycone relacje z siostrą - w książce nie było między nimi aż tak kolorowo i chociaż faktycznie były ze sobą blisko, to mam wrażenie, że w filmie aż za bardzo.

ZWIĄZEK Z PATRICKIEM

Kolejny spłycony wątek, w którym pominięto bardzo wiele fragmentów, zwłaszcza w drugiej części filmu. Patrick nagle znika, jak za sprawą czarodziejskiej różdżki, puf! A szkoda, bo to były bardzo istotne fragmenty, które jak się okazało, potem sprawiły, że widzowie nazwali Lou "dziewczyną kręcącą na kilka frontów", a postaci Patricka współczuli (gdyby wiedzieli, co zrobił na samym końcu powieści, od razu zmieniliby zdanie!).

HISTORIA WILLA I JEGO RODZINY

Pominięto istnienie jego siostry, a za to dorzucili urodzinowy filmik - jaka wymiana! No i relacje rodziców Willa zupełnie inaczej się prezentowały w powieści i szkoda, że ich nie pokazano, tak samo jak ich zdanie o decyzji bohatera.

Ponadto, zasugerowano jedynie dyskretnie wydarzenie, przez które Louisa została zatrudniona, a było ono dosyć istotne dla całości utworu i postępowania bohaterów.

PRZESZŁOŚĆ LOU

Bardzo, ale to bardzo brakowało mi sceny z labiryntem i całej historii, która się za nim kryła. Naprawdę doskonale tłumaczyła zachowanie Louisy, jej zamknięcie w tym małym miasteczku, strach przed wyjazdem. Myślę, że ten wątek uzupełniłby wiele niedopowiedzeń w filmie.

DROBNE SZCZEGÓŁY

Jak chociażby scena z czerwoną sukienką, czy też wyjazdem na wyścigi konne bądź wybieraniem destynacji na wyjazd z Willem. Takich szczególików trochę było i jak niektóre jakoś przeszły bez echa, tak niektóre mogły być fajnymi scenami.

Jak widać, książka zdecydowanie wygrywa ten pojedynek, jednak mimo wielu wad, wcale nie uważam ekranizacji za coś złego, wręcz przeciwnie. Oglądało mi się miło i chętnie wrócę jeszcze do tego filmu. Tych, którzy są niezdecydowani - zdecydowanie zachęcam do zapoznania się z filmem, jednak zaznaczam - najpierw książka, potem film. Wtedy będzie Wam się lepiej oglądało. ;-)

Dajcie znać w komentarzach, czy zetknęliście się z tą historią - przy okazji książki, czy też filmu i jakie są Wasze wrażenia. Wolicie książkę, czy film? Co Wam się podobało, a co byście zmienili? Co sądzicie o pominiętych scenach? Zapraszam do dyskusji (przy spoilerach oznaczcie je, żeby nie nadział się na nie ktoś, kto ich nie chce poznać) i przypominam o konkursie, w którym do wygrania egzemplarz "Zanim się pojawiłeś"! ;)