wtorek, 24 października 2017

Gdy słowa zawodzą - Julie Buxbaum

Tytuł: Gdy słowa zawodzą
Tytuł oryginalny: What to say next
Autor: Julie Buxbaum
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Premiera: 27.09.2017 r.
Liczba stron: 304
Opis:
Pewnego dnia Kit Lowell siada w stołówce przy stoliku Davida. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że Kit jest śliczna i popularna, a David przez to, że cierpi na zespół Aspergera, uznawany jest w szkole za dziwaka, z którym nikt nie chce się przyjaźnić. Ona straciła ojca i nie potrafi się z tym pogodzić, on zaś ma problemy z odnalezieniem się w licealnej dżungli. Wiele ich różni, a jednak między tą dwójką rodzi się jakaś więź. Czy przetrwa? Czy Kit i David mają szansę pomóc sobie nawzajem?

Zapraszam na kilka słów o tej niezwykle przyjemnej lekturze!

DAVID UCZY SIĘ ŻYCIA W HAŁASIE
David cierpi na zespół Aspergera, przez co ludzie postrzegają go jako dziwadło. Nie chcą się z nim przyjaźnić, omijają go szerokim łukiem bądź wyśmiewają. Jednak David odciął się od tego i żyje w swoim własnym świecie. W takim, w którym wszystko jest znajomą i kojącą rutyną. Prowadzi zeszyt, który jest jego licealnym poradnikiem przetrwania. A chodząc w swoich wielkich słuchawkach, ma muzykę idealnie dopasowaną do każdej minuty, jaką musi spędzić w szkole, by nie słyszeć gwaru z korytarza. Jednak, gdy podczas lunchu siada koło niego Kit, wszystko się zmienia. Tylko pytanie - czy zmiany będą dotyczyły też jego? Czy nauczy się żyć "w hałasie"?
Julie Buxbaum należą się wielkie brawa za kreację Davida. Była ona niesamowicie plastyczna i myślę, że wiarygodna, bo już od pierwszych stron mogliśmy poznać cechy charakterystyczne choroby chłopaka, a jednak zachowano umiar i autorka niczego nie przerysowała, co niestety często się zdarza w podobnych książkach. Polubiłam naszego bohatera i szczerze kibicowałam mu, w tych małych, a jednocześnie wielkich krokach ku lepszemu.
KIT LOWELL MUSI NAUCZYĆ SIĘ ŻYĆ NA NOWO
Kit myślała, że ma idealne życie, jednak wtedy zdarzył się wypadek i zginął jej ojciec. Po tym wszystkim nie potrafi wrócić do szkoły i być tą samą Kit - uśmiechać się, czy dyskutować o tym, jak wygląda jej przyjaciółka w nowych jeansach. Nie ma w ogóle ochoty na rozmowę. Siada więc koło Davida, mając nadzieję, że otrzyma upragnioną ciszę. A jednak nawiązuje kontakt z chłopakiem i to początek czegoś nowego. Jednak czy poradzi sobie z jego przypadłością? I czy poukłada na nowo swoje życie, które rozpadło się na milion kawałeczków? Zwłaszcza, gdy na jaw wychodzi kilka spraw, o których dziewczyna wolałaby nie wiedzieć.
Kreacja Kit jest kolejnym plusem tej książki. Dziewczyna nie jest ani wyidealizowana, ani na siłę nie narzucono jej problemów. Wszystko przychodzi naturalnie i mamy wrażenie, że dziewczyna taka, jak ona, mogła być naszą koleżanką, mogła chodzić z nami do szkoły, mogliśmy mijać ją na korytarzu. Jest realna. I to jej największa zaleta.
STRUKTURA
Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, opowiadane naprzemiennie z perspektywy Davida i Kit. Przyznam, że bardzo spodobał mi się ten zabieg, bo narracja każdego z bohaterów jest prowadzona w bardzo charakterystyczny sposób i dzięki temu łatwiej nam ich poznać i polubić. Bardzo spodobał mi się również styl pisania autorki - prosty i miły w odbiorze. Sprawiło to, że książkę pochłonęłam niemal za "jednym posiedzeniem", a lektura była czystą przyjemnością. I przyznam, że brakowało mi takich książek, więc cieszę się, że trafiła do mnie w takim momencie.
HUMOR I CHOROBA
Chociaż te dwa słowa raczej się wykluczają, to jednak Julie Buxbaum w magiczny sposób sprawiła, że w książce one ze sobą współgrały i co najlepsze - świetnie do siebie pasowały. Chociaż zespół Aspergera jest poważną sprawą, to jednak autorka nie męczyła nas patosem - pozwoliła nam za to wejść do głowy Davida i pomogła zrozumieć jego tok myślenia, pobudki, jakimi się kierował przy konkretnych działaniach. I co najważniejsze - nie zrobiła z tego tragedii. Oczywiście, były momenty przykre, w których można było poczuć smutek, jednak często pojawiał się też humor - w rozmowach Davida ze swoją rodziną, z Kit. Dzięki temu, cała tematyka książki (poza chorobą był jeszcze wątek straty bliskiej osoby, ale tam wiadomo, że już trudniej o żarty) nie wydała mi się aż taka ciężka i wszystkie poważne tony były idealnie wyważone z tymi lżejszymi, tworząc mieszankę idealną.
PODSUMOWUJĄC
Gdy słowa zawodzą, to książka młodzieżowa, którą czyta się lekko i przyjemnie, jednocześnie wynosząc z niej wartościową lekcję życia. Autorka, którą bardzo polubiłam po jej pierwszej książce - Coś o tobie i coś o mnie, po raz kolejny udowodniła, że da się stworzyć miłą w odbiorze książkę, która porusza poważne tematy. Dorzucając do tego ciekawą fabułę i świetną kreację bohaterów, otrzymałam pozycję, która umiliła mi czas i wyciągnęła z czytelniczego dołka po ostatniej słabej lekturze
Z całego serca polecam wszystkim, jednak komu w szczególności? Oczywiście młodym, ale także tym, którzy nie pogardzą porządną młodzieżówką z przesłaniem. Mam nadzieję, że tak jak ja, będziecie zadowoleni z lektury.
Znacie już Gdy słowa zawodzą? A może czytaliście poprzednią książkę autorki?
Dajcie znać w komentarzach! ;-)

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskie! ;-)

14 komentarzy:

  1. Sprawia wrażenie całkiem ciekawej, przeczytałabym.
    pozdrawiam, polecam-goodbook.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Już sam tytuł mnie zainteresował.

    OdpowiedzUsuń
  3. Baardzo chętnie przeczytałabym tą książkę, zarówno po to, żeby przeczytać coś przyjemnego, ale też dlatego, że na co dzień mam kontakt z ludźmi z Aspergerem, przez co chętnie sięgam po wszystko, gdzie pojawiają się tego typu wątki.

    Pozdrawiam i zapraszam do siebie,
    BOOK MOORNING

    OdpowiedzUsuń
  4. Pierwsza książka autorki ogromnie przypadła mi do gustu, więc i po tą z przyjemnością sięgnę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Zainteresowałaś mnie tą książką. Lekka, przyjemna, ale jednocześnie z przesłaniem? Coś dla mnie. Jak wpadnie mi ta książka w rączki, chętnie przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Kiedyś czytałam porządna książkę, w której bohater miał zespół Aspergera (też często nosił słuchawki, takie ogromne), i też te cięższe tony były tam zrównoważone humorem. Chętnie sięgnęłabym i po ten tytuł, żeby porównać tych bohaterów i ich historie.

    OdpowiedzUsuń
  7. Bardzo ciekawy opis i recenzja! Muszę koniecznie sięgnąć po tę pozycję. <3

    OdpowiedzUsuń
  8. Bardzo podoba mi się taka naprzemienna narracja, moim zdaniem zawsze się sprawdza :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Pomyślę o niej, chociaz już czuje, że chciałabym ja poznać. ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie znam twórczości tej autorki i jak na razie nie mam jej w planach.

    OdpowiedzUsuń
  11. Fabuła z ppewnością oryginalna, aczkolwiek póki co nie sięgnę po tę pozycję.

    OdpowiedzUsuń

Czytelniku! Pięknie dziś wyglądasz, mam nadzieję, że masz dobry dzień! ;-) Pozostaw po sobie ślad w postaci komentarza - będzie mi bardzo miło poznać Twoją opinię.

Jeśli mogę tylko prosić - nie rób z komentarzy śmietnika. To nie miejsce na darmową reklamę. Spam będzie usuwany.

Pamiętajcie, że komentując, nie jesteście anonimowi. Odwiedzanie strony oraz wszelaka aktywność na niej, są jednoznaczne z akceptacją tego, iż Google pobiera Wasze dane i przetwarza je, w celu lepszego dostosowania pokazywanych treści do Waszego gustu.