Powstanie - Ian Tregillis (Wojny Alchemiczne #2)

Tytuł: Powstanie

Tytuł oryginalny: The rising

Autor: Ian Tregillis

Seria: Wojny Alchemiczne #2

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Premiera: 15.03.2017 r.

Liczba stron: 432

Opis wydawnictwa:

Odrodzony w ogniach zniszczonej Wielkiej Kuźni Jax rozpoczyna życie jako wolny klakier. Z wyzwoleniem wiąże się jednak ogromne brzemię. Jax pragnie wolności dla swoich mosiężnych braci i sióstr. Nadziei upatruje w na poły legendarnej królowej Mab i jej mitycznej arkadii ukrytej gdzieś daleko na północy kontynentu.
Berenice pełniła funkcję Talleyranda – szpiegmistrzyni, bohaterki dziesiątków opowieści, herosa ludu Nowej Francji. A potem popełniła błąd… Została wygnana z kraju i pochwycona przez drakońską sekretną policję zegarmistrzów. Choć jej dni zdają się policzone, nadal zamierza za wszelką cenę dążyć do odmienienia losów wojny.
Mosiężny Tron planuje znów najechać francuskie ziemie. Ostatnim bastionem Francuzów jest dotąd niezdobyta twierdza Zachodniej Marsylii. Właśnie tu do obrony przygotowuje się kapitan Hugo Longchamp. Zadanie ma wyjątkowo trudne, bo naprzeciw niestrudzonej armii mechanicznych żołnierzy może wystawić jedynie znękane i nieprzetestowane oddziały złożone w większości z kupców i rzemieślników. Sytuacja dawno nie była tak beznadziejna.

Pierwszy tom mnie zachwycił (recenzja >>TUTAJ<<), czy drugi tom utrzymuje poziom? Zapraszam na kilka słów o Powstaniu!
[Tekst nie zawiera spoilerów dotyczących kluczowych wątków z poprzedniej części.]

WALKA O PRZETRWANIE

Tom pierwszy wprowadził nas do świata Mosiężnego Tronu i Nowej Francji - wrogich królestw, nie zgadzających się ze sobą m.in. w kwestiach wykorzystywania mechanicznych. I jak mnogość nazw, miejsc itd. na początku wydawała mi się nieco ciężka do przyswojenia, tak w przypadku drugiego tomu jest o wiele łatwiej. Nie miałam problemu z przeniesieniem się do świata przedstawionego, czy też z zapamiętaniem kluczowych wydarzeń z poprzedniej części, gdyż w odpowiednich momentach wszystko zgrabnie jest przypominane. A tych wydarzeń jednak trochę było, gdyż autor nie szczędził naszym postaciom przygód. Po tym wszystkim, co stało się w tomie pierwszym, nasi bohaterowie walczą o przetrwanie w świecie coraz bardziej okrutnym i pełnym osób, którym nie sposób ufać. I muszą pamiętać - każdy błędny krok może być ich ostatnim.

JAX JEST WOLNY

Jax wyobrażał sobie wolność zupełnie inaczej. Brutalna rzeczywistość weryfikuje jego naiwne i optymistyczne nadzieje i z czasem uczy też przebiegłości. Mechaniczny musi znaleźć swój sposób na przetrwanie i ma nadzieję, że będzie nim odnalezienie Nibylandii - krainy znanej dotychczas z mitów o Królowej Mab, do której uciekali wolni klakierzy. Czy znajdzie królową? I czy aby na pewno okaże się być tym, za kogo ją uważano? 

BERENICE ZNOWU KOMBINUJE

Berenice jest zdecydowanie moją ulubioną bohaterką tej serii. Cięty język, mnóstwo pomysłów, które nie przestaną mnie zadziwiać, spryt i przebiegłość - autor zdecydowanie zasługuje na wielki plus za kreację tej postaci. W drugim tomie kobieta również nie próżnuje. Z planem znanym tylko jej samej, próbuje zmierzyć się z tym, co zgotował jej los. A nie jest łatwo - na każdym kroku znajduje się ktoś, kto czyha na jej życie. Czy Berenice uda się dotrzeć do celu swojej podróży i zgłębić tajemnice alchemicznych procesów ukrytych w klakierach?

GDZIE JEST PASTOR VISSER?

Pastor Visser był jednym z głównych bohaterów pierwszego tomu i to właśnie od niego wiele spraw się zaczęło, jednak w drugim tomie duchowny schodzi na dalszy plan. Narracja nie podąża za nim, tak jak było to wcześniej, a jedynie pojawia się on kilka razy w trakcie trwania historii. A szkoda, bo po tym, jak potoczyły się jego losy w pierwszej książce, byłam niezwykle ciekawa, jak zostanie rozwinięty ten wątek. Tym razem musiałam obejść się smakiem, ale mam nadzieję, że w trzecim tomie autor nadrobi perspektywę Vissera, bo wokół tej postaci jeszcze wiele się może wydarzyć.

METAL NA MURZE, CZYLI PERYPETIE KAPITANA LONGCHAMPA

Jako, że wątek pastora w tej części schodzi nieco na bok, na pierwszym planie pojawia się inny bohater męski - kapitan Hugo Longchamp, którego mieliśmy już okazję poznać w pierwszym tomie. Tutaj pojawia się w związku z wątkiem wojny Mosiężnego Tronu z Nową Francją. Kapitan dowodzi bowiem słabo wyszkoloną grupą, złożoną głównie ze zwyczajnych mieszkańców, którzy bronią Iglicy, tocząc nierówną i niebezpieczną walkę z armią mechanicznych. Longchamp jest prostym, momentami nawet ordynarnym wojskowym, który jednak serce i honor poświęca walce za swój kraj. Nawet, jeśli wie, że walka ta jest z góry skazana na porażkę. I chociaż ostry język może momentami zniechęcać do bohatera, nie da się mu zarzucić, że jego upór i chęć walki do ostatniego tchnienia, godna jest szacunku.

KRÓLOWA MAB I ZAGUBIENI CHŁOPCY

To, co w części pierwszej owiane było głównie mitem i przypuszczeniami, teraz staje się rzeczywistością. Jednak, czy aby na pewno? Czy Królowa Mab jest prawdziwa, a Zagubieni Chłopcy naprawdę wolni? Przyznam, że autor świetnie rozegrał tę sprawę i z wielką ciekawością czekałam aż dowiem się o nich czegoś więcej. Czuję też, że w trzecim tomie ten wątek odegra jeszcze większą rolę i bardzo się z tego cieszę.

JĘZYK I NARRACJA

Tak, jak w tomie pierwszym - narracja pozostaje trzecioosobowa, chociaż przedstawia perspektywy trzech bohaterów - Jaxa, Berenice i Longchampa. Autor zastosował też bardzo ciekawe rozwiązanie, dzięki któremu pojawiło się parę niespodzianek w treści, ale nie zabrakło też zgrabnego ich wyjaśnienia, unikając typowego i naiwnego opowiadania bohaterów o tym, co i dlaczego się stało. Za to wielki plus! Przechodząc zaś do języka, warto wspomnieć, że pełen jest on różnego rodzaju wulgaryzmów, więc osoby, które nie przepadają za czymś takim, mogą odczuwać pewien dyskomfort w trakcie czytania. Przyznam jednak, że chociaż zazwyczaj przekleństwa mi przeszkadzają, tak tym razem nie było tak źle. Zwłaszcza, że pojawiały się one głównie w perspektywie Berenice i Hugo, którzy wykreowani zostali na osoby, które nie szczędzą takiego słownictwa, więc wyszło wiarygodnie.

PODSUMOWUJĄC

Powstanie, to godna kontynuacja serii, która nie zawodzi, serwując nam masę akcji i nieoczekiwanych zwrotów wydarzeń, a także ciekawych splotów losów bohaterów. Chociaż autor rozwinął wątki nieco nierównomiernie, przy niektórych pozostawiając jeszcze parę tajemnic, to wierzę, że jest to zabieg celowy, by w trzecim tomie powrócić do nich z nowymi pomysłami. Mi czytało się dobrze i się nie zawiodłam, a Wam? Sprawdźcie sami!

Znacie trylogię Wojen Alchemicznych? A może dopiero chcecie ją poznać?

Dajcie znać w komentarzach! ;-)

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Sine Qua Non! ;-)