Pył Ziemi - Rafał Cichowski

Tytuł: Pył Ziemi

Autor: Rafał Cichowski

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Premiera: 29.03.2017 r.

Liczba stron: 320

Opis wydawnictwa:
W XXIV wieku Ziemia umiera. W przestrzeń kosmiczną zostaje wystrzelony Yggdrasil, statek pokoleniowy, który ma zapewnić przetrwanie gatunkowi ludzkiemu. Ponad siedemset lat później para nieśmiertelnych istot, technologicznie pod​rasowanych Ziemian, wraca na błękitną planetę. Od powodzenia ich misji zależy ocalenie statku i wszystkich osób znajdujących się na pokładzie. Muszą odnaleźć tajemniczą Bibliotekę Snów, w której zapisano ogół wspomnień ludzkości.
Lilo i Rez podczas swej wędrówki zetrą się z prymitywnym plemieniem, którego członkowie dawno zapomnieli o dobrodziejstwach techniki. Będą się układać z samozwańczym lordem władającym wiernie odtworzoną kopią wiktoriańskiego Londynu, którego największą bolączką są morderstwa prostytutek oraz zbyt wysoki poziom edukacji wśród plebsu. Zawędrują też do Aurory, miasta, gdzie barwy następnego zachodu słońca wybiera się w drodze głosowania.
Gdzieś na końcu drogi Lilo i Reza ukryta jest prawda. Ale czy warto dla niej poświęcić wszystko? Może pewnych rzeczy lepiej nie wiedzieć?
Pył Ziemi czerpie z wielu gatunków literackich, tworząc niezwykłą opowieść o świecie przyszłości, w którym zaawansowana technologia sąsiaduje z gotyckim mrokiem i absurdem. Imponuje skalą, porusza i bawi ostrym jak brzytwa poczuciem humoru.
Na taką Ziemię przylatują Lilo i Rez – para nieśmiertelnych, technologicznie podrasowanych istot. Potrafią komunikować się ze sobą telepatycznie, mogą nauczyć się dowolnego języka w kilka sekund i wyleczyć wszystkie choroby świata. Dla Ziemian są praktycznie bogami. Sami są potomkami Ziemian.
I teraz muszą odnaleźć tajemniczą Bibliotekę Snów.

Zapraszam na kilka słów o niesztampowym Pyle Ziemi!

LILO I REZ

Nasi główni bohaterowie - Lilo i Rez, to ostatni ludzie narodzeni na pokładzie ogromnego statku kosmicznego Yggdrasil. Podrasowani genetycznie i technicznie w taki sposób, że są niemalże nieśmiertelni. To postacie niezwykle inteligentne, posiadające zdolność szybkiego uczenia się i mające możliwość komunikowania się ze sobą poprzez myśli. Poznajemy ich tuż przed lądowaniem na Ziemi, gdzie mają do wykonania trudną misję - muszą odnaleźć Bibliotekę Snów, bo od niej i odpowiedzi w niej zawartych, zależy życie ludzi ze statku. Jednak nim trafią na jakiś trop, czeka ich sporo przygód.
Trzeba przyznać, że głównie poznajemy Reza, za sprawą jego narracji i to jego losy są nam bliższe, a postać bardziej rozbudowana. Natomiast o Lilo wiemy jedynie to, co pojawia się we wspomnieniach mężczyzny. A szkoda, bo chciałabym dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Mam wrażenie, że momentami jej postać schodziła zupełnie na dalszy plan, a szkoda, bo myślę, że gdyby i jej udzielić głosu w narracji, książka by na tym zyskała.

NOWY "STARY" ŚWIAT

Myśleli, że z Ziemi nic nie zostało, a jednak jest przeciwnie - ma się dobrze, chociaż może dobrze, to nie do końca idealnie dobrane słowo. Ludność żyjąca niczym starodawne plemię, odtworzony XIX-wieczny Londyn, niezwykły i skrywający pewne tajemnice, a także Aurora - czyli przykład kontrolowanej demokracji, gdzie decyduje się o wszystkim, np. o kolorze zachodzącego słońca, tylko nie o tym, co faktycznie istotne. Każda lokacja jest ciekawie obmyślana, chociaż przyznam, że najbardziej podobał mi się pomysł autora na Londyn. Nie zdradzę tajemnicy, jaka kryje się za tym tworem, ale warto ją poznać. ;-)

POZOSTALI BOHATEROWIE

Nie pojawia ich się zbyt wielu, jednak warci są wspomnienia. Chociażby Jack, znany jako Lord Nothing, który swoim specyficznym jestestwem umilał mi lekturę, a momentami też rozbawiał. Także inni, barwnie zarysowani mieszkańcy Londynu, kreowali niepowtarzalny klimat odtworzonego miasta. Dodatkowo, mamy ciekawie zarysowany czarny charakter, w postaci królowej Lys, a także wspomnienia o kolejnym - Linusie Laforecie. Oboje z tajemniczą przeszłością i nieobliczalnymi pomysłami.

CHAOS NIEKONIECZNIE KONTROLOWANY

I tu pojawia mi się zgrzyt, bo z jednej strony dobrze wiem, jaki efekt chciał uzyskać autor, ale z drugiej - zupełnie się w nim nie odnajduję. W niektórych momentach historia się urywa, w niektórych zaczyna w dziwnych momentach, powodując, że czujemy się skołowani i trudno jest nam się odnaleźć w tym, co się tam dzieje, potem znowu przeskok do innego wydarzenia i powrót do wcześniejszego. Taki zabieg świetnie wypadłby w filmie, gdzie operowanie światłem czy też kamerą pozwalałoby na łatwe odróżnienie czasu wydarzeń, jednak tutaj nie do końca się to sprawdza. Bywało, że gubiłam się w akcji i potrzebowałam chwili, by poskładać to sobie w głowie. Przez to mam wrażenie, że ten chaos jednak się spod tej kontroli wymknął. Na szczęście, im bliżej końca, tym mniej było takiego lawirowania.

BIBLIOTEKA SNÓW

Główny cel misji bohaterów, a jednocześnie świetnie przemyślany element książki i zdecydowany jej plus. Autor miał naprawdę dobry pomysł na sposób, w jaki ta biblioteka funkcjonowała, a to, jakie wydarzenia się w niej rozegrały, napędzało akcję powieści, przez co z ciekawością chłonęłam kolejne strony. To właśnie z Biblioteką Snów związany jest ważny zwrot akcji, który nadał tej historii zupełnie inny wymiar, a nawet pozwolił na pewne, nieco gorzkie, wnioski dotyczące ludzkości.

ZAKOŃCZENIE

Przez ostatnie sto stron Pyłu Ziemi się niemal płynie, bo akcja nabiera konkretnego tempa, a także pojawia się trochę twistów, których przyznam, że się nie spodziewałam. I jak z jednej strony, zakończenie wydaje mi się nieco naciągane, to z drugiej, jestem zadowolona z takiego obrotu sprawy. Trudno mi jest więc jednoznacznie ocenić tę książkę, ale o tym za chwilę.

KILKA SPRAW TECHNICZNYCH

Zanim przejdę do podsumowania, warto wspomnieć o stronie technicznej książki. Narracja pierwszoosobowa, z perspektywy Reza, dosyć swobodna i przepełniona wulgaryzmami, które podkreślają klimat mrocznego Londynu, w którym toczy się spora część akcji. Dodatkowo, historia podzielona jest na rozdziały, których tytuły niekiedy wzbudzały uśmiech na mojej twarzy. Zwłaszcza Get the London look, rozpoczynające drugi rozdział. Trzeba też przyznać, że autor zadbał nawet o to, by ich numeracja była dopasowana do rozgrywających się wydarzeń, ale to zrozumieć można jedynie po przeczytaniu książki. ;-) Jedynym zgrzytem, jaki pojawił się w tej warstwie technicznej jest jeden ortograf, który niestety, ale od razu rzucił mi się w oczy.

PODSUMOWUJĄC

Pył Ziemi, to książka, której nie można odmówić oryginalności. Jest niezwykle specyficzna i ma wiele mocnych stron, jednak nie jest też pozbawiona tych słabych. Przyznam, że w trakcie lektury towarzyszyły mi dosyć mieszane uczucia. I chociaż ogólne wrażenie jest pozytywne, to jednak szczegóły wprowadzają pewne zgrzyty i mam poczucie, że czegoś tu brakowało. Mamy akcję, która szczególnie rusza z kopyta pod koniec utworu i pojawia się parę niespodziewanych zwrotów, trochę humoru, momentami nawet sarkazmu oraz ciekawy czarny charakter, ale bywały też momenty, gdzie zdarzały się te chaotyczne przeskoki, które wytrącały z równowagi i pojawiała się myśl, że niektóre wątki można było rozwinąć. Nie żałuję jednak, że przeczytałam Pył Ziemi, bo zdecydowanie była to intrygująca podróż czytelnicza. A komu polecam? Tym, którzy lubią niekonwencjonalne pomysły i zabawy formą oraz chcą poznać absolutnie niebanalną wizję przyszłości.

A Wy, znacie już Pył Ziemi? Lubicie takie nietypowe książki?
Dajcie znać w komentarzach! ;-)

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Sine Qua Non! ;-)