Diabolika - S.J. Kincaid

Tytuł: Diabolika 
Tytuł oryginalny: The Diabolic
Autor: S.J. Kincaid

Wydawnictwo: Moondrive (Otwarte)
Liczba stron: 416

Premiera: 15.02.2017 r.
Opis wydawnictwa:

Diaboliki nie znają litości.
Diaboliki są silne.
Ich przeznaczeniem jest zabijać w obronie człowieka, dla którego zostały wyhodowane.
Nic więcej się nie liczy.
Wyglądamy jak ludzie. Jesteśmy agresywni, zdolni do bezgranicznego okrucieństwa i absolutnej lojalności. Właśnie dlatego jesteśmy strażnikami zamożnych rodzin.
Służę córce senatora, Sydonii, którą traktuję jak siostrę. Zrobiłabym dla niej wszystko. Teraz, aby ją ochronić, muszę udawać, że nią jestem, zachowując w tajemnicy moje zdolności. Wśród bezwzględnych polityków walczących o władzę w imperium odkryłam w sobie cechę, której zawsze mi odmawiano – człowieczeństwo.
Mam na imię Nemezis i jestem diaboliką. Czy mogę zostać iskrą, która rozbłyśnie w mroku imperium?

Zapraszam na bezspoilerową recenzję książki, która niesamowicie wciąga już od pierwszych stron!

KIM SĄ DIABOLIKI?

Wyglądają jak ludzie. Potrafią zachowywać się jak ludzie. A jednak nimi nie są. Istoty ze specyficznie zmodyfikowanym DNA, które są tak zaprogramowane, by służyć tylko jednej osobie. Chronić ją i w razie niebezpieczeństwa nawet oddać za nią życie. Silne, groźne i diabelnie niebezpieczne. Humanoidy o różnej płci, jednak tym samym bezlitosnym spojrzeniu, niezdolne do jakichkolwiek ludzkich odczuć i potrafiące zabić człowieka zaledwie kilkoma ruchami. Modne wśród zamożnych grandesów i rodziny cesarskiej. Jedną z nich jest Nemezis - diabolika Sydonii von Impirian, jedynej córki senatora von Impirian. Jednak pewnego dnia senat wprowadza nową uchwałę, uznającą diaboliki za zbyt niebezpieczne dla otoczenia i zakazuje ich posiadania. Nemezis powinna być zabita, ale podstępem pozostaje przy życiu. I już wkrótce będzie miała do wypełnienia wielką misję.

"Gdybym mogła wybrać z całego wszechświata kogoś, kto ma być mną - szepnęła Donia drżącym głosem - to byłabyś to ty, Nemezis."

WSPÓŁCZESNE ŚREDNIOWIECZE

Wizja przyszłości przedstawiona w książce jest jednocześnie bardzo nietypowa, a z drugiej strony niezwykle kojarzy mi się z czasami średniowiecza. Dlaczego? Już tłumaczę. Galaktyka jawi się nam cesarstwem z bezwzględną rodziną panującą i klasowym podziałem społeczeństwa. Senatorowie mieszkają na statkach kosmicznych, zaś biedni zbędnicy na małych planetach. Wyższe sfery przypominają nieco dawną szlachtę - często z roztrwonionym majątkiem, jednak mimo wszystko żyjącą ponad stan. Kosmetoboty już za pomocą kilku kliknięć mogą zmienić im fryzury, makijaż, ale także i rysy twarzy oraz kolor skóry. Medycyna estetyczna jest tam na takim poziomie, o jakim nam się nie śniło, więc o wieku danej osoby mogą świadczyć zaledwie oczy - ciało niemal każdego w cesarstwie przypomina dwudziestolatka, a nie osoby, które mają często ponad setkę.Zmiany zaszły także w wierze - główną religią jest helionicyzm, którego żarliwi wyznawcy odrzucają wszelką naukę i postęp techniczny, jakoby był on niebezpieczny. Edukacja zostaje zakazana, a świat opanował marazm i stagnacja. Wszystkie, dawniej nowoczesne maszyny, teraz robią się coraz starsze i niszczeją, wzbudzając coraz większe obawy frakcji popierającej wiedzę, zwanej przez cesarza heretykami. I choć wydawać by się mogło, że zażarci helionicy powinni być wzorem cnót, to jednak okażą się większymi grzesznikami, niż moglibyście się spodziewać.

"Ci ludzie byli naprawdę okrutni. Jeśli jednak stanowili jakiekolwiek zagrożenie dla Sydonii, już wkrótce mieli się przekonać, że ja jestem jeszcze okrutniejsza."

NIE ZADZIERAJ Z CESARZEM

Randewald von Domitrian - cesarz, a jednocześnie człowiek, którego zdecydowanie należy się obawiać. Ten bezwzględny mężczyzna zrobi wszystko, by nikt nie był w stanie podważyć jego pozycji w galaktyce. Od skłonności do przemocy, przez spiski ze swoją matką i mianowanie największego szaleńca w rodzinie swoim następcą, po brutalne morderstwa. Wszyscy doskonale wiedzą, że zaproszenie Sydonii von Impirian na jego dwór nie jest aktem uprzejmości, a powodem do obaw dla całej rodziny Impirianów - to może oznaczać jedynie wielkie niebezpieczeństwo. I tu wkracza nasza Nemezis. Ma udawać Sydonię podczas pobytu w Chryzantemum i nie dać się zdemaskować. Czy diabolika ze zwierzęcym instynktem będzie w stanie udawać kruchą dziewczynę?

NIE UFAJ NIKOMU

To zdecydowanie zasada numer jeden, o jakiej należy pamiętać w świecie fałszywej religijności i konwenansów oraz zdrad i spisków. Nigdy nie wiesz, jaki naprawdę jest dany bohater i do czego będzie zdolny. I to jest wielka zaleta tej książki. Dynamiczni, świetnie skonstruowani bohaterowie. Nieidealni, pełni grzeszków, sekretów i brudów. Podejmujący zaskakujące decyzje, nie potrafiący zaufać innym, bo sami nie są tego zaufania godni. Od kruchej Sydonii, przez przebywającą na podobnych warunkach co Impirianka na dworze cesarza Neveni, aż po rodzinę cesarską, a w szczególności szalonego Tyrusa i w końcu naszą diabolikę Nemezis - każda postać ma w sobie coś niezwykłego i nie jest taka oczywista.

"Wtedy po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że Sydonia Impirian - potulna, strachliwa, nieśmiała i łagodna - może być nieustraszona."

ILE CZŁOWIECZEŃSTWA W DIABOLICE?

Diaboliki nie są przystosowane do bywania na salonach, korzystania z uciech bogactwa i luksusów, czy odurzania się rozrywkowymi środkami w towarzystwie. Diaboliki mają być czujne, niebezpieczne, bezwzględne i skupione na ochronie swojego właściciela. Jak więc humanoid poradzi sobie w Chryzantemum? Czy Nemezis odnajdzie się w nowym otoczeniu i nie zostanie zdemaskowana? Czy będzie w stanie komukolwiek zaufać w miejscu pełnym oszustów? I wreszcie - czy odnajdzie w sobie choć iskierkę człowieczeństwa? A może okaże się, że ma go więcej niż ludzie? Odpowiedź na wszystkie pytania znajdziecie na kartach powieści.

"Postanowiłam, że na razie jej nie zabiję. Miałam tylko nadzieję, że nie będę tego kiedyś żałowała."

PODSUMOWUJĄC

Diabolika, autorstwa S.J. Kincaid to powieść jednotomowa (była stworzona jako jednotomówka, ale podobno po wielkim sukcesie tytułu, autorka rozważa przekształcenie jej w trylogię i przyznam, że tego akurat się obawiam), zaledwie 416-stronicowa, w której dzieje się tak wiele, że nawet przez chwilę nie poczujecie się znużeni. Akcja pędzi, zaskakuje i niesamowicie wciąga. Autorka stworzyła niepowtarzalne uniwersum, które urzeka swoją złożonością oraz wykreowała bohaterów, których losy śledzimy z nieukrywaną ciekawością. Historia jest tak dopracowana, że po ukończeniu jej byłam pod wielkim wrażeniem i kilka dni zajęło mi zebranie słów do tego tekstu, chociaż zazwyczaj piszę od razu po ukończeniu książki. Dawno nie spotkałam się z powieścią, która była jednotomówką (a przynajmniej była rozplanowana tak, by być jednotomówką), miała nie tak wiele stron, jak na samodzielną książkę, a jednocześnie była tak rozbudowana, wielowarstwowa, poruszająca różnorodną problematykę i miała wszystkie wątki doprowadzone do końca w sposób satysfakcjonujący czytelnika. To nie jest kolejna naiwna książka dla nastolatków - to coś zupełnie innego i lepszego. Ja jestem pełna pochwał dla autorki i jej Diaboliki - mam nadzieję, że Wy również będziecie!

Kto ma w sobie więcej człowieczeństwa - diabolika czy ludzie? Sprawdźcie sami, ale pamiętajcie - odpowiedź wcale nie jest taka oczywista.

Za możliwość przedpremierowego zapoznania się z historią Nemezis dziękuję Wydawnictwu Moondrive!