Srebrny łabędź - Amo Jones

Tytuł: Srebrny łabędź
Tytuł oryginalny: The Silver Swan

Autor: Amo Jones
Seria: The Elite Kings Club #1

Wydawnictwo: Kobiece

Premiera: 16.02.2018 r.

Liczba stron: 334

Opis:

Madison przeprowadza się wraz z ojcem do jego nowej partnerki po tym, jak matka Madi zabija poprzednią kochankę męża, a następnie popełnia samobójstwo. W nowym miejscu aż roi się od tajemnic, które krążą wokół dziwnej dziesiątki chłopaków, tworzących owiany mitami i legendami Elite Kings Club. Czym zajmuje się klub? Dlaczego zainteresowali się dziewczyną? I jakie kłopoty z tego wynikną?
Madison może jeszcze tego nie wie, ale jest w ogromnym niebezpieczeństwie...

Bestseller, nowa mroczna seria o licealnych złych chłopcach, mrożące krew w żyłach tajemnice? Właśnie tak zapowiadała się ta książka. No właśnie... zapowiadała się. Jak wyszło w rzeczywistości?
Zapraszam na kilka słów o książce Srebrny łabędź!

OCZEKIWANIA

Historia opowiedziana w Srebrnym łabędziu miała pewien potencjał. Tajemniczy klub z mroczną historią powstania, dodatkowo legendy, jakie krążyły wokół tych chłopców i ich działań oraz owiane sekretem zniknięcie dziewczyny jednego z nich. Ponadto, przeszłość Madison - zbrodnia, jaką popełniła jej matka, prześwity dziwnych wspomnień w głowie dziewczyny - zapowiadało to naprawdę niezły rollercoaster, pełny zwrotów akcji. Fakt, iż bohaterowie są w liceum sugerował, że nie będzie aż tak ciężko, a styl pisania rodem z opowiadań z Wattpada - że będzie to lekkie i szybkie czytadełko, z którego trochę się pośmieję, a trochę mnie wciągnie.
No cóż, myliłam się. I to nawet nie trochę...

RZECZYWISTOŚĆ

Kilka pierwszych rozdziałów Srebrnego łabędzia zapowiadało naprawdę ciekawą historię. Było lekko, trochę z humorem, trochę z tajemnicą. Jednak na tym zalety się kończą. Im dalej, tym trudniej było mi tę książkę czytać. Dlaczego? Nie spodziewałam się, że historia opowiedziana przez Amo Jones będzie tak wulgarna i ordynarna. Nasi bohaterowie klną jak szewc, używając łaciny podwórkowej zamiast znaków przestankowych. Madison i jej przyjaciółki zachowują się, jak same się określiły, "jak szmaty". Ja do tego dodałabym jeszcze głupotę, bo dawno nie spotkałam się z bohaterkami, od których aż tak z daleka biłby brak mózgu i jakiegokolwiek szacunku do samych siebie. Męska część postaci, ma się za Królów, a w rzeczywistości zachowują się jak ostatnie świnie i chamy. A zetknięcie naszych bohaterek z Królami zwiastuje niestety tylko jedno - książkę pełną scen ordynarnego seksu i zerowego szacunku płci męskiej wobec kobiet. Jakiś klub, jakieś tajemnice, zniknięcie Khales? A kto by o tym pamiętał, skoro wspomniano o tym w jakiś interesujący sposób może w jednym czy dwóch zdaniach na całą książkę?
A potencjał, o którym wspominałam wyżej? Został zupełnie zaprzepaszczony. Matka naszej bohaterki popełniła samobójstwo, a Madison zupełnie ma to gdzieś. Tajemniczy klub z Bishopem na czele, który całą powieść albo patrzy spod byka, albo uprawia seks, albo mówi jakie to wszystko jest niebezpieczne, dodając dla wzmocnienia swoich słów dwa przekleństwa. Albo pięć... Właściwie to on ich nawet nie liczy. Przykro mi, ale chyba z autorką książki mamy odmienne wizje, jeśli chodzi o tajemniczych, intrygujących bohaterów męskich. Jestem absolutnie zawiedziona tą książką.

OD STRONY TECHNICZNEJ

Cała historia składa się z dosyć krótkich, numerowanych rozdziałów, z których każdy rozpoczyna się piękną czarną stroną z ozdobną koroną nad numerem. I tu należy się pochwała, bo książka wydana jest z niesamowitą dbałością o szczegóły. Poza czarnymi stronami, mamy delikatne piórka w miejscach, w których następuje jakiś podział akcji. Te drobne rysunki idealnie komponują się z okładką, która zdecydowanie przyciąga wzrok.
Przechodząc do narracji i stylu pisania - naszą pierwszoosobową narratorką jest Madison i to z jej perspektywy poznajemy całą historię. Niestety, miałam wrażenie, że autorka aż za bardzo dała się ponieść naturze bohaterki i całość napisana jest bardzo potocznym i momentami zniechęcającym językiem. Przypominało mi to internetowe opowiadania, tylko tym razem nie od tej dobrej strony, a raczej od ich słabości.

PODSUMOWUJĄC

Srebrny łabędź miał wszystko, by stać się niezwykłą historią, którą będę czytała z zapartym tchem. Ciekawy pomysł, jakieś tajemnice i piękną oprawę wizualną (w końcu ludzie kupują oczami!). Niestety, można mieć wszystko i tego zupełnie nie wykorzystać, i tak się właśnie stało w tym przypadku. Mroczne sekrety, tajemnicza historia z pewnej książki, aura otaczająca elitarny klub - to wszystko zostało zepchnięte w kąt i przyćmione wulgarnymi scenami, które zajmowały zdecydowanie większą część akcji i sprawiły, że książkę czytało mi się niezwykle ciężko.
Ani trochę nie jestem zadowolona z lektury, jednak wiem, że znalazła się masa osób, która w Srebrnym łabędziu odnalazła coś na kształt guilty reads, czyli idealnego odmóżdżacza po ciężkim dniu. Decyzję, czy sięgniecie po tę książkę pozostawiam więc Wam samym.

Czytaliście Srebrnego łabędzia? Macie w planach czy mówicie pas?

Dajcie znać w komentarzach! ;-)

Za możliwość przeczytania dziękuję Księgarni Tania Książka! ;-)