Listy do utraconej - Brigid Kemmerer

Tytuł: Listy do utraconej

Tytuł oryginalny: Letters to the lost

Autor: Brigid Kemmerer

Wydawnictwo: YA!

Premiera: 27.09.2017 r.

Liczba stron: 416

Opis:

Juliet nie może pogodzić się ze śmiercią matki - znanej fotoreporterki i często odwiedza jej grób, gdzie zostawia listy, w których zdradza swoje prawdziwe odczucia. Jeden z listów znajduje Declan - chłopak, który odpracowuje na cmentarzu roboty społeczne za czyn, którego dopuścił się jakiś czas temu. Słowa Juliet intrygują go i postanawia odpisać. Tak między dwójką nieznajomych nawiązuje się nić porozumienia. Jednak, czy nić nie zostanie zerwana, gdy poznają się bliżej i odkryją swoją prawdziwą tożsamość?

Zapraszam na kilka słów o wzruszających Listach do utraconej!


BOHATEROWIE

Juliet zamknęła się w sobie po śmierci matki i trudno jej wrócić do życia, jakie prowadziła wcześniej. Z ojcem schodzą sobie z drogi, a między nią a przyjaciółką rośnie coraz wyższy mur. Wszyscy radzą, by spróbowała żyć dalej, jednak ona nie jest pewna, czy jest to już w ogóle możliwe. Declan natomiast otrzymał łatkę buntownika i czarnej owcy. Nikt nie wchodzi mu w drogę, a o jego wyczynach powstają niestworzone historie. Jednak jaka prawda kryje się za tym, co zrobił chłopak? Czy naprawdę jest okropnym człowiekiem, czy ludzie oceniają go zbyt pochopnie?
Trzeba to przyznać Brigid Kemmerer, że wykreowała naprawdę ciekawych bohaterów. Zaczynając od naszej głównej dwójki, która pełna jest emocji, bólu i niezrozumienia, po postacie pojawiające się na drugim planie. Niektórzy z nich pojawiali się częściej, inni tylko w kilku momentach, jednak każdy był dopracowany i nie było w nich ani krzty sztuczności czy papierowości. Nasi bohaterowie byli z krwi i kości, a mi łatwo przyszło zaangażować się w ich losy. Polubiłam zarówno Juliet, jak i Declana, zaś z bohaterów drugoplanowych najbardziej zaciekawił mnie Rev i cieszę się, że autorka chociaż trochę rozszerzyła jego historię.

ALE TO JUŻ BYŁO?

Tak, wiem. Podobnych historii było już tysiące. Dziewczyna pisze z chłopakiem, jednak oboje nie znają swoich tożsamości, więc łatwiej jest im się przed sobą otworzyć, a w realu ta dwójka raczej średnio za sobą przepada. Nie przeczę, że główna linia fabularna brzmi jak schemat, jednak mimo wszystko, warto dać tej książce szansę. A wszystko przez to, w jaki sposób ta historia została poprowadzona. Rozwój znajomości naszych bohaterów jest bardzo ciekawy, tak samo jak i ich przeszłość, którą dzięki listom poznajemy. Kemmerer postarała się także, by Listy do utraconej nie były tylko opowiastką o rozmowach dwójki młodych ludzi. Rozbudowała ich wątki, ich otoczenie, marzenia, pragnienia i obawy, w taki sposób, że mamy wrażenie, że stoimy tuż obok naszych bohaterów i razem z nimi przeżywamy wszystko to, co oni. Ich losy wzbudzają całą paletę emocji i wciągają czytelnika tak bardzo, że nawet się nie obejrzy, a będzie przewracał ostatnią stronę tej historii. Ważne również jest to, że żaden wątek nie został potraktowany po macoszemu - autorka dopracowała wszystko, co do najmniejszych szczegółów. I przyznam, że takiej książki właśnie mi trzeba było po tym, jak ostatnio wpadłam na kilka tytułów, które mnie rozczarowały. Brigid - dziękuję!

STRUKTURA

Listy do utraconej podzielone są na rozdziały, w których pierwszoosobowym narratorem jest naprzemiennie Juliet oraz Declan. Dzięki temu możemy lepiej ich poznać i dowiedzieć się, co siedzi w ich głowie oraz jak wygląda ich bliższe otoczenie. Rozdziały nie są podpisane imionami bohaterów, jednak łatwo rozpoznamy, na którą perspektywę nadeszła kolej, a wszystko dzięki listom i wiadomościom, które wymieniają między sobą bohaterowie. Autorka zastosowała bardzo ciekawy zabieg, gdyż każdy rozdział rozpoczyna się od listu. Są one pisane innymi czcionkami, przypisanymi naszym bohaterom, więc bez problemu rozróżnimy, kto tym razem opowiada nam historię. I za ten element powieści należy się autorce ogromny plus, bo każdą wiadomość czytałam z ciekawością i wiele z nich dowiadywałam się o życiu bohaterów. Coś w tym jednak jest, że przy nieznajomych łatwiej jest pokusić się o całkowitą szczerość, bo nie mamy obaw, że zostaniemy poddani ocenie.
Skupiając się zaś na stylu autorki, trzeba przyznać, że jest on bardzo przejrzysty i przyjemny w odbiorze, dzięki czemu książkę czytało mi się w ekspresowym tempie. A może to dlatego, że porządnie się wciągnęłam? Kto wie? ;-)

KLIMAT

Książkę czyta się naprawdę dobrze ze względu na klimat, jaki udało się stworzyć autorce. Historia naszych bohaterów ogromnie wzrusza i przyznam, że niejednokrotnie uroniłam łzę podczas lektury. Te wszystkie emocje są tak realistycznie ukazane, że trudno powstrzymać się od przeżywania ich wraz z bohaterami. Warto jednak wspomnieć, że momentami pojawiają się również małe humorystyczne wstawki, które rozładowują napięcie. Występuje też pewien zwrot akcji, który chociaż może nie był specjalnie wymyślny, to jednak nie pozwolił mi odłożyć książki, nim nie dowiedziałam się, jak ta cała sprawa zostanie rozwiązana. Nadało to też pewnego dynamizmu historii, która wcześniej raczej toczyła się wolniej, od jednego listu, do kolejnego.

PODSUMOWUJĄC

Listy do utraconej to powieść młodzieżowa, która oprócz chwytliwej historii, ma w sobie również niezwykle wartościową treść i zdecydowanie zasługuje na przeczytanie. Autorka nakreśliła wielowarstwowych bohaterów, których losy śledziłam z wielką ciekawością, a niekiedy też wzruszeniem, pojawienie się zaś listów, wymienianych przez bohaterów, tylko urozmaiciło tę lekturę. Sądzę, że jest to jedna z lepszych książek wśród tych ze schematem wymieniania wiadomości przez dwójkę młodych nieznajomych i jeśli lubicie ten wątek, to ten tytuł powinien Was usatysfakcjonować. Komu jeszcze polecam? Przede wszystkim młodym, jednak nie tylko, bo sądzę, że opowieść jest na tyle dojrzale napisana, że dorośli również będą czerpać przyjemność z lektury.

Mi Listy do utraconej przypadły do gustu, a Tobie?

Daj znać w komentarzach! ;-)

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu YA! ;-)