Maybe someday - Colleen Hoover

Tytuł: Maybe someday

Autor: Colleen Hoover

Seria: Maybe #1

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 440

Opis:

Ridge potrzebuje tekstów do swoich piosenek, Sydney - mieszkania, bo po zdradzie przyjaciółki i chłopaka została bez dachu nad głową. Ona napisze mu teksty, on da schronienie - układ idealny. Ale czy na pewno? Bo chociaż na wzajemne uczucie nie ma miejsca, to jednak los lubi płatać figle.

 

Jak potoczą się losy tych dwojga? Czy ich "może kiedyś" wreszcie nadejdzie? 

Jakie było moje drugie spotkanie z twórczością Colleen Hoover? Sprawdźcie w rozwinięciu!

ZACZYNA SIĘ OD ROZSTAŃ

To, co u CoHo lubię, to rozpoczynanie akcji bez zbędnych dziwnych wstępów, zapowiedzi i tym podobnych. Jak u niektórych autorów nie miałabym nic przeciwko takim zabiegom, tak u niej jestem wdzięczna, że od razu angażuje nas w rozgrywane wydarzenia i szybko wdrażamy się w historię, zaczynając ją przeżywać wraz z bohaterami.
W Maybe someday, ta akcja rozpoczyna się wraz z rozstaniem Sydney z chłopakiem i wyprowadzką. Nasza bohaterka musi zakończyć pewien etap w swoim życiu i zrobić coś, by w końcu zacząć żyć zgodnie ze sobą. Jak jej się to uda?

SYDNEY I RIDGE

Autorka dostaje kolejnego plusa za to, że bohaterowie, których wykreowała nie są papierowi - wypełnieni są całą gamą sprzecznych uczuć i emocji co nadaje im dynamizmu. Niestety, mają w sobie jakąś dziwną skłonność do zbyt emocjonalnego podchodzenia do wszystkiego, przez co więcej mieszają niż naprawiają. Ich zachowanie również doprowadzało mnie momentami do szału, lecz tutaj zaczyna się ta dwoistość mojej opinii, o której więcej już za chwilę.

STRUKTURA

Historię poznajemy z dwóch perspektyw - Sydney i Ridge'a, którzy prowadząc narrację pierwszoosobową, idealnie przybliżają nam uczucia, jakie nimi targają. Możemy też łatwiej poznać naszych bohaterów i wyrobić sobie o nich zdanie oraz zdecydować, czy będziemy im kibicować, czy jednak się wstrzymamy. Pełno tu także smsów, wiadomości facebookowych oraz tekstów piosenek, co tylko urozmaica lekturę.

MUZYKA

Maybe someday wyróżnia się tym, iż książka pełna jest tekstów piosenek, które w pewien sposób budują część historii oraz pozwalają nam dokładniej poznać uczucia bohaterów. Nic dziwnego, w końcu to historia o artystach, muzykach. Co jeszcze jest niezwykłe, to fakt, iż mamy również możliwość posłuchania piosenek napisanych przez nasze postacie w trakcie trwania akcji i zbudować sobie sami klimat historii. Wystarczy wejść na >>TĘ<< stronę. Całkiem przyjemne są niektóre utwory, prawda?

PODOBAŁO MI SIĘ, ALE...

No właśnie, bo tutaj pojawia się moje "ale". Dobrze czytało mi się tę książkę i nie żałuję, że po nią sięgnęłam, ale jednak nie zachwyciła mnie aż tak, żeby rozpływać się w zachwytach. Podoba mi się pomysł na historię, ale trochę mniej już ten trójkąt miłosny, który niestety, ale wiedzie tam prym. Bohaterowie momentami zachowywali się irracjonalnie, a miłość nabierała wręcz patetycznego rozmiaru. I jeśli przymknęłabym na ten wątek oko, książkę uznałabym za udaną, natomiast chcąc się przyczepić, można stwierdzić, że Hoover skopała go po całości. Zwłaszcza nie podobało mi się to rozdarcie Ridge'a, jednak nie mogę podać dokładniejszych argumentów, gdyż nie chciałabym nikomu zaserwować spoilerów. No cóż, CoHo lubi trójkąty miłosne, ale tutaj niestety nie za bardzo jej się on udał.

PODSUMOWUJĄC

Maybe someday to historia o trudnej miłości, rozkwitającej wśród dźwięków gitary i zapisków z tekstami piosenek, która chociaż nie jest pozbawiona wad, to potrafi zapewnić przyjemnie spędzony czas. Polecam jednak sięgać po nią w dobrym humorze i z dużą dozą tolerancji na trójkąty miłosne, bo inaczej możecie skończyć tak rozdarci, jak ja. Z jednej strony nie było tak źle, ale z drugiej zachwytów też nie było i nadal najbardziej lubię November 9 spośród powieści Colleen Hoover.
Komu polecam? Fanom twórczości Hoover i miłośnikom romansów.
Komu odradzam? Tym, którzy miłości w literaturze mają już dosyć i szukają czegoś zupełnie innego.

Znacie już moją opinię. Teraz pozostało Wam jedynie wyrobić swoją własną.

Czytaliście? Jak Wasze wrażenia?

Dajcie znać w komentarzach! ;-)

P.S. Niestety, ze względu na problemy zdrowotne i natłok uczelnianych zaliczeń, zmniejszyła się moja aktywność na Waszych blogach. Mam nadzieję, że mnie przez to nie opuścicie. Wszystko nadrobię, jak tylko uda mi się stanąć na nogi. ;-)