Nawet o tym nie myśl - Sarah Mlynowski

Tytuł: Nawet o tym nie myśl

Tytuł oryginalny: Don't even think about it

Autor: Sarah Mlynowski
Seria: Nawet o tym nie myśl #1

Ilość stron: 328

Wydawnictwo: Feeria Young

Opis ze strony wydawnictwa:

To miał być zwykły szkolny dzień: odbębniasz kolejne lekcje, spotykasz się z chłopakiem, gadasz z kimś na przerwie, śmiejesz się z wygłupów kumpla... No, może o tyle nietypowy, że wszyscy obecni tego dnia uczniowie mieli iść na szczepienie przeciw grypie. Nie każdy to lubi, ale takie rzeczy da się przeżyć... A jednak ten dzień zmienił całkiem nasze życie. Bo kiedy słyszysz to, co myśli przyjaciółka, koleżanka z klasy, Twój chłopak, rodzice i nauczyciele, to bywa dość przykre, a kiedy znajomi usłyszą Twoje myśli, to może być katastrofa – przecież część spraw wolisz zostawić dla siebie, jak to, że podkochujesz się w chłopaku koleżanki czy że masz dość swojej przyjaciółki.
A teraz wszyscy już wiedzą, że Tess straciła głowę dla swojego najlepszego kumpla Teddy’ego, że Mackenzie oszukała Coopera, że pielęgniarka była kiedyś striptizerką. I ta wiedza wywraca wszystko do góry nogami. 

"Oto opowieść o tym, jak staliśmy się dziwolągami. Czyli jak grupa poszczególnych ja zamieniła się w my." 

Są takie książki, które nie zmienią naszego życia, ani nie będą czymś szczególnie wyrafinowanym, a jednak będziemy czytać je z przyjemnością i na pewno nie pożałujemy spędzonego przy nich czasu. Do takich lektur należy właśnie "Nawet o tym nie myśl", która dzięki nietypowemu pomysłowi na fabułę, potrafi wkręcić czytelnika w świat Bloomberg High School.

Oto kilka słów o tym, dlaczego według mnie warto tę książkę przeczytać! ;-)

LEKKA I PRZYJEMNA

Czyta się naprawdę szybko i bez większego wysiłku. Naprawdę dobra na odprężenie i spędzenie miłego wieczoru. Nie jest to też jakaś szczególnie obszerna pozycja, więc spokojnie pochłoniemy ją za jednym razem.

ZDOLNOŚCI POZAZMYSŁOWE

Trzeba przyznać, że autorka miała świetny i dosyć nietypowy pomysł na fabułę. Czytanie w myślach było czymś, czego dawno nie spotkałam w literaturze, więc był to dla mnie powiew świeżości. Dodatkowo, wszystko było tak zgrabnie sformułowane, a myśli zaznaczone kursywą, dzięki czemu łatwo mogliśmy odróżnić je od wypowiadanych słów.

NARRACJA

Jeśli czytaliście już kiedyś jakąś moją recenzję, wiecie, że bardzo lubię różnego rodzaju eksperymenty w zakresie prowadzenia akcji, narracji itd. Dlatego też i tutaj byłam zadowolona, gdy dostałam narrację prowadzoną w pierwszej osobie liczby mnogiej. Na początku nawet pojawiły się obawy, czy to aby dobry pomysł, ale już po paru stronach byłam niezwykle zadowolona z takiego rozwiązania. Książka zdecydowanie bardziej zapada w pamięć, niż gdyby narrację miała prowadzić Oliwia, jak to początkowo planowała autorka.

BOHATEROWIE

Dostajemy naprawdę całą masę bohaterów, z których każdy ma jakieś indywidualne cechy i nie zlewa się z resztą. Jeśli obawiacie się, że będziecie mieli problemy z zapamiętaniem imion czy osobowości, to uspokajam - wszystko przyswaja się bez problemu i nawet nie zauważymy, kiedy bez problemu będziemy kojarzyć dane imię z konkretną postacią i jej cechami.

HUMOR I MORAŁ

Trzeba przyznać, że niejednokrotnie zaśmiałam się podczas czytania. Zdolności telepatyczne prowadziły do wielu śmiesznych momentów, jednak trzeba też przyznać, że pojawił się też pewnego rodzaju morał. Książka pokazała, że lepiej samemu powiedzieć prawdę, nawet najgorszą, niż ją ukrywać, bo i tak zawsze wyjdzie na jaw, raniąc przy tym jeszcze bardziej tych, których dana sprawa dotyczy. No i podczas czytania cały czas zastanawiałam się, jakby to było, gdybym sama mogła czytać ludziom w myślach i chyba jednak wolę, aby pozostało tak, jak jest teraz. ;-)

WSZYSTKO FAJNIE, ALE...

Okładka. Wiem, treść jest ważniejsza, ale niestety sądzę, że tu grafik dał ciała. Zarówno za granicą, jak i u nas, książka ukazała się z okładką, która bardziej pasuje do podręcznika matematyki, a nie zabawnej opowieści. A szkoda, bo za granicą książka ukazała się również z inną okładką, zdecydowanie lepszą, której niestety u nas nie wykorzystano.

PODSUMOWUJĄC

"Nawet o tym nie myśl" to lekka, przyjemna i niezbyt wymagająca historia, po którą warto sięgnąć po ciężkim dniu, kiedy mamy ochotę na coś, co poprawi nam humor. Świata nie zbawi, ale uśmiech na twarzy na pewno wywoła! Z chęcią sięgnę po drugi tom tej serii - już jestem ciekawa dalszych losów bohaterów. ;-)

A Wy, czytaliście "Nawet o tym nie myśl"? 

A może dopiero odważyliście się o niej pomyśleć? 

Dajcie znać w komentarzach!