Podtrzymując wszechświat - Jennifer Niven

Tytuł: Podtrzymując wszechświat

Tytuł oryginalny: Holding up the universe

Autor: Jennifer Niven

Wydawnictwo: Bukowy Las

Premiera: 27.09.2017 r.

Liczba stron: 408

Opis:

Libby Strout znają wszyscy - lata temu ochrzcili ją mianem "najgrubszej nastolatki w Ameryce". Jednak czy ludzie znają ją tak naprawdę? Czy wiedzą, że przez te wszystkie lata, kiedy była zamknięta w domu, czuła się samotna? Że jej mama zmarła, a ona i jej ojciec nie potrafili się z tym pogodzić? Że Libby kocha taniec i chciałaby, aby nikt nie zwracał uwagi na jej wagę? Tego zdaje się nie wiedzieć nikt.
Jack Masselin jest spoko gościem - ma zabawnych kumpli, piękną dziewczynę, jest lubiany w szkole. Wszyscy go znają, jednak czy na pewno? Chłopak cierpi na prozopagnozję - nie rozpoznaje twarzy i każdy dzień jest dla niego istną batalią o przetrwanie, by nie zdradzić nikomu swojej przypadłości. Jak jest ciężko, wie tylko on sam.
Libby i Jack spotykają się w szkole, w dosyć niemiłych okolicznościach. Jednak czy początkowa niechęć zamieni się w coś lepszego? 

Jennfier Niven polubiłam po fenomenalnych Wszystkich jasnych miejscach i byłam pewna, że koniecznie muszę jeszcze przeczytać jakąś książkę autorki. W moje ręce wpadła nowość spod jej pióra, jakie więc były moje wrażenia z lektury?
Zapraszam na kilka słów o Podtrzymując wszechświat!

LIBBY WRACA DO SZKOŁY

Po wielu traumatycznych przeżyciach - śmierci mamy, problemach z wagą i zdrowiem, Libby wraca do szkoły. I chociaż zachowuje się, jakby była pewna siebie, to jednak w środku ogromnie się boi. Ma w sobie wiele złości do świata, który ocenia ją tylko i wyłącznie ze względu na wagę. A ona po prostu chciałaby, by ktoś zobaczył w niej Libby - dziewczynę wyjątkową, błyskotliwą, roztańczoną.
Jennifer Niven wykreowała ją w niesamowicie realistyczny sposób. Nasza bohaterka jest z krwi i kości i nie ma mowy o jakiejś papierowości. Łatwo jest nam ją poznać, a także poczuć do niej sympatię. A przede wszystkim - dziewczyna nie denerwowała, a to wielka rzadkość wśród literackich bohaterek. Postać Libby oceniam jak najbardziej na plus.

JACK NIE PAMIĘTA SWOJEJ TWARZY

Chociaż z pozoru w życiu Jacka wszystko już powinno być w porządku, tak naprawdę cały jego świat się sypie. Problemy z rodziną są tylko początkiem. Chłopak cierpi bowiem na prozopagnozję i nie rozpoznaje twarzy, nawet swojej własnej. Chłopak pod cwaniackim uśmieszkiem skrywa ogromny strach, jaki towarzyszy mu każdego dnia. Walczy o to, by nie popełnić żadnej demaskującej go pomyłki. Czy Libby pomoże mu wreszcie poczuć się bezpiecznie?
Przyznam, że przed przeczytaniem książki nie miałam pojęcia o prozopagnozji. Nie wiedziałam nawet, że ta choroba istnieje naprawdę i cierpi na nią kilka znanych osób. Tym bardziej więc doceniam, że autorka pokusiła się o tak nietypowy wątek. Zwłaszcza, że zrobiła to naprawdę genialnie. Jack wypadł bardzo wiarygodnie i stał się kolejną postacią, którą szczerze w tej książce polubiłam. A kolejny plus Niven dostaje za to, że nasz Mass nie jest wyidealizowany. Ma wiele wad, a jego zachowanie zdecydowanie odpowiada zachowaniu, jakiego byśmy oczekiwali od nastolatka - nie zawsze odpowiedzialne, niekoniecznie przemyślane.

STRUKTURA

Podtrzymując wszechświat podzielone jest na krótkie rozdziały, prowadzone z dwóch perspektyw - Libby oraz Jacka. Dzięki temu mogliśmy poznać naszych głównych bohaterów o wiele lepiej, a także nawiązać pewną nić sympatii. Niewielka długość rozdziałów zaś, wpłynęła pozytywnie na dynamikę całej powieści, a także na to, że książkę czytało się niezwykle szybko i przyjemnie. Na pochwałę zasługuje również styl pisania autorki oraz to, że tekst wzbogacany był o różne wstawki, takie jak zestawienia sporządzane przez Jacka. Lubię takie smaczki, więc tym bardziej byłam zadowolona z lektury. Za kolejną zaletę uważam również swego rodzaju oryginalność tej historii, gdyż autorka pokusiła się o rzadko (lub nawet wcale) wykorzystywane w literaturze problemy nastolatków i wybrnęła z nich po mistrzowsku.

TO POTRAFI TYLKO JENNIFER NIVEN

Jeśli trochę już czytacie mojego bloga, wiecie, że pokochałam Wszystkie jasne miejsca tej autorki. Książka miała w sobie coś niezwykłego, co sprawiło, że pochłonęła mnie doszczętnie i nie byłam w stanie oderwać się od lektury. Tak samo było w przypadku Podtrzymując wszechświat. Historia zachwyciła mnie swoją prostotą, a jednocześnie oryginalnością i nietypowym podejściem do sytuacji. Jennifer Niven ma także niezwykłą zdolność do kreowania wyrazistych i nieprzerysowanych bohaterów, z którymi jesteśmy w stanie się w pewnym stopniu utożsamić, nawet jeśli nie cierpimy na nietypową chorobę i rozpoznajemy twarze swoich bliskich. Autorka snuje swoją opowieść w taki sposób, że znajdujemy jakieś elementy wspólne z bohaterami, że widzimy coś więcej niż wątki główne. Zaglądamy głębiej i wyciągamy wnioski. A to wszystko składa się na powieść młodzieżową, która jest ogromnie wartościowa i zasługuje na wyróżnienie wśród całej masy zwyczajnych poprawiaczy humoru.

PODSUMOWUJĄC

Podtrzymując wszechświat to piękna historia o bólu, strachu, dążeniu do akceptacji ze strony innych oraz samoakceptacji, a także o przyjaźni, rodzinie i miłości. Niesamowity pomysł na fabułę oraz świetna kreacja bohaterów składa się na opowieść, którą pochłoniemy z satysfakcją i poczuciem nie tylko spędzenia dobrze czasu, ale również i otrzymania jakiejś życiowej lekcji.
I chociaż jest to książka skierowana głównie do młodych, to sądzę, że dorośli również będą mogli coś z niej wynieść i cieszyć się lekturą.
Polecam z całego serca i już z niecierpliwością czekam na kolejną książkę autorki!

Znacie już książki Jennifer Niven? A może ich lektura dopiero przed Wami?

Dajcie znać w komentarzach! ;-)

Za możliwość przeczytania dziękuję Księgarni Tania Książka! ;-)