Wszystkie jasne miejsca - Jennifer Niven

Tytuł: Wszystkie jasne miejsca
Tytuł oryginalny: All the Bright Places
Autor: Jennifer Niven
Wydawnictwo: Bukowy Las
Liczba stron: 424

Każdy przed czymś ucieka. Każdy odlicza czas dzielący go od czegoś.  I każdy potrzebuje czasami chwycić się pomocnej dłoni. Do Violet Markey tę dłoń wyciąga Theodore Finch na szkolnej wieży, na którą przywiodły ich własne problemy. I tak rozpoczyna się dziwna znajomość, między dziewczyną żyjącą żałobą po siostrze, a chłopakiem, któremu przylepiono łatkę wariata. Violet ucieka od śmierci, która zabrała jej bliską osobę, zaś Theodore fascynuje się śmiercią. I kiedy zderzają się ze sobą tak odmienne światy, nie wiadomo już, kto tak naprawdę kogo ratuje. A szkolny projekt o cudach Indiany to tylko pretekst, by dowiedzieć się o sobie rzeczy, które za dnia są głęboko ukryte.

"Czy to dobry dzień, by umrzeć?"

Wszystkie jasne miejsca, to książka, która urzekła mnie okładką, zaciekawiła opisem, a treścią zniszczyła emocjonalnie. Zaczyna się niepozornie, nawet momentami można się uśmiechnąć i pomyśleć: "o, jaka fajna młodzieżówka!", jednak cały czas coś jest nie tak. Cały czas jest coś tajemniczego, nawet, jeśli na początku nie zdajemy sobie z tego sprawy. To pojedyncze słowa, zdania, gesty. Wszystko to, co potem składa się na zgrabną całość. Niekoniecznie przyjemną i niekoniecznie taką, jak byśmy chcieli, jednak realną, aż do bólu.

Autorka prowadzi nas przez historię zgrabnym i ciekawym piórem, przez co chłoniemy ją zapominając o całym świecie. Pełna jest pięknych zdań, które chciałoby się zapisać i gdzieś przykleić, tak jak to robił Finch ze słowami. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, by nikomu nie popsuć przyjemności odkrywania losów bohaterów, jednak muszę przyznać, że mimo całej tej otoczki książki o młodych ludziach i relacji, jaka się między nimi wywiązuje, poruszone w niej zostały ważne problemy i zostało to zrobione w odpowiedni sposób, bez wymuszeń i zbędnego patosu. Z pewnością jest to spowodowane talentem autorki, ale sądzę, że ma na to wpływ również fakt, że J. Niven pisała tą historię z myślą o wydarzeniach z jej życia. Właśnie dzięki temu tak dobrze znała temat, którego się podjęła i może dlatego Wszystkie jasne miejsca tak dobrze trafiły do czytelników. Bo pokazane zostały problemy, pokazany został wstyd przed tymi problemami, obawy, rodzice, którzy czasami wolą udawać, że niczego nie zauważają oraz bliscy, którzy nie wiedzą jak pomóc tym, których kochają.

Przyznam, że płakałam na tej książce jak małe dziecko. Zniszczyła mnie emocjonalnie i sprawiła, że jeszcze długi czas o niej myślałam. I bezpowrotnie wkupiła się w grono moich ulubionych książek, bo jest ona jedną z tych, które po przeczytaniu ma się ochotę rozpocząć na nowo, by celebrować każde pojedyncze słowo i analizować każdą sytuację.

Książka w Polsce reklamowana była jako bestseller, który wkrótce zostanie zekranizowany. Nie muszę chyba nikomu mówić, że byłam tym faktem podekscytowana, zwłaszcza, że czytając książkę, miałam w głowie pełno scen, które idealnie nadawałyby się do filmu. Niestety, moja radość trwała do czasu aż dowiedziałam się, kto zagra Violet - Elle Fanning. Zupełnie nie zgadzam się z tym wyborem, jednak oczywiście dam szansę filmowi, kto wie, może jeszcze się przekonam do tej aktorki? Przyznam też, że czytając Wszystkie jasne miejsca, już od pierwszych stron w głowie pojawił mi się konkretny obraz Theodora Fincha. Nie wiem dlaczego, ale skojarzył mi się on z Nikodemem Rozbickim. Chociaż za specjalnie nie przepadam za polskimi aktorami, to jednak w tym przypadku było to moje pierwsze skojarzenie, które utrzymało się aż do końca historii. Może faktycznie Nikodem pasowałby do tej roli?

Podsumowując, zdecydowanie polecam Wszystkie jasne miejsca - jest to książka, z którą absolutnie należy się zapoznać. Wzruszy, złamie serce, pozostawi we łzach i bez tchu - jednak będzie to piękne uczucie.

Zaciekawiła Cię ta historia? A może lekturę masz już za sobą? 

Masz jakieś typy, co do wymarzonej obsady ekranizacji? 

Koniecznie daj znać w komentarzach!