Inkaar (2013)

Tytuł: Inkaar
Kinematografia, język: Bollywood, hindi
Gatunek: Dramat, Romans
Data premiera: 18 stycznia 2013
Czas trwania: 2h 7mn
Reżyseria: Sudhir Mishra
Scenariusz: Sudhir Mishra, Manoj Tyagi
Obsada: Arjun Rampal, Chitrangda Singh

Maya i Rahul -na zewnątrz profesjonaliści, którzy potrafią sprzedać każdy produkt. W środku -ludzie, którymi kierują ambicje, chciwość i nienawiść. Gdzie w tym wszystkim miejsce na miłość? Po tym jak Maya oskarża Rahula o molestowanie seksualne, nie będzie tu miejsca na ludzkie odczucia. Zacznie się walka. Słowo przeciwko słowu, różne wersje wydarzeń. Która z nich okaże się prawdziwa?

Chyba nie muszę pisać, że w tym filmie najpierw zafascynowała mnie oprawa graficzna. Plakaty są niesamowite. Zwłaszcza ten, który otwiera ten post. Od razu mnie zaciekawił i pamiętam z jaką niecierpliwością sięgałam po ten film. Muszę przyznać, że niestety moje wrażenia są mieszane. I to bardzo.

Bohaterów i całą historię poznajemy w sali, w której odbywa się badanie całej sprawy. Komisja złożona z pracowników firmy, na czele z kobietą z zewnątrz rozmawiają zarówno z ofiarą, jak i z domniemanym winnym -próbują wiernie odtworzyć bieg wszystkich wydarzeń i ustalić, która ze stron mówi prawdę. Wtedy na jaw wychodzi bardzo wiele spraw, spraweczek, które też często poznajemy z dwóch stron -z punktu widzenia obojga bohaterów. I tu ciekawy pomysł z retrospekcjami, naprawdę mi się podobał. Wspomnienia budują nam całą historię, pozwalają wytworzyć sobie własną opinię.

Na pochwałę zasługują także bohaterowie. Zarówno Chitrangda jak i Arjun dali z siebie wszystko i stworzyli wiarygodne postacie. I tak poznajemy Rahula -pewnego siebie mężczyznę, który w branży reklamowej nie jest z przypadku - jest dobry w swojej pracy i zna ten obszar jak własną kieszeń. Poznajemy takżę Mayę, która ze słabej kobietki staje się pewną siebie, silną kobietą, której ambicje z dnia na dzień przerastają ją samą. Niestety ale postać kobieca od początku wzbudzała we mnie negatywne odczucia. Mimo że jestem kobietą i pewnie automatycznie powinnam bronić kobiet, to jednak wersja Mayi wydawała mi się bardzo niespójna i oblana bardzo wielką ilością nienawiści i chęci zemsty. Czy w swoich osądach miałam rację? Tego Wam nie zdradzę, o tym musicie przekonać się sami.

Na plus wypadła w filmie także muzyka. Nie mamy tu żadnych tańców ani biegania przy piramidach, jak to niektórzy myślą o indyjskich filmach. Jest muzyka, ale w tle. I jest bardzo dobrze dobrana, tworzy świetny klimat w filmie. Naprawdę jest to jeden z elementów, który umila oglądanie tego, trzeba przyznać, niekoniecznie łatwego filmu.

Jak na razie same pochwały, gdzie więc jest haczyk? 

Interesujący pomysł na fabułę i dosyć ciekawie poprowadzona historia. Jeśli zaciekawi nas i spodoba nam się ta szermierka słowna, jaką zgrabnie tam wprowadzono, te wszystkie retrospekcje, historie przedstawiane z dwóch stron itd., zaczniemy tworzyć w głowie teorie, jak według nas naprawdę potoczyła się sprawa. Jednak jakże wszelkie nasze obstawienia okażą się mylne w porównaniu z tym, jaką, przykro mi to stwierdzać, kichę zapodali nam twórcy na zakończenie. Niestety, ale kichę. I cały genialny potencjał filmu, wszystko, co w nim polubiłam, popsuło to 5/10 minut zakończenia, które zawiodło moje oczekiwania. Wiem, ciężko jest tu wywnioskować, jakie zakończenie byłoby lepsze, ale mam wrażenie, że to, które otrzymałam, zupełnie tam nie pasowało.

Podsumowując, ciężko jest mi stwierdzić, czy polecać ten film, czy wręcz przeciwnie. Dlatego napiszę wprost -wiem, że to dosyć ciężki film, z trudnym tematem i najzwyczajniej w świecie nie każdemu przypadnie on do gustu. Jednak jeśli lubicie takie historie, to spokojnie możecie zabierać się za oglądanie, tylko na zakończenie przymrużcie oko i wymyślcie sobie je sami, bo te, które tam jest raczej może Was rozczarować.

Co śmieszniejsze -mimo tego zakończenia, jest to jeden z filmów, do których często wracam. Sama nie wiem dlaczego -może po prostu dobrze mi się go ogląda. Takie filmy jak ten, nazywam z nutką żartu i ironii "Filmowymi koszmarkami, do których lubię wracać".

A na koniec recenzji, mój ulubiony cytat z filmu. ;)

"Ludzie tacy jak ty i ja, którzy chcą w życiu czegoś więcej niż miłości, myślą, że pomiędzy dwoma osobami możliwe jest coś jeszcze."