Chłopak na zastępstwo - Kasie West

Tytuł: Chłopak na zastępstwo

Tytuł oryginalny: The fill-in boyfriend

Autor: Kasie West

Wydawnictwo: Feeria Young

Ilość stron: 400

Opis z okładki:

Przez całe liceum Gia była typem szkolnej gwiazdy, piękną, pewną siebie przewodniczącą samorządu, obracającą się w popularnych kręgach. A teraz miała jeszcze fajnego, starszego od siebie chłopaka, którego wszyscy znajomi mieli wreszcie poznać na balu maturalnym. Ale na parkingu, godzinę przez balem, Bradley zerwał z Gią.

Jak mógł postawić ją w takiej sytuacji? Co ona ma zrobić, żeby wyjść z twarzą?

Gdy w jednym z samochodów Gia wypatruje nieznajomego, w jej głowie rodzi się przewrotny plan. Przecież nikt nie będzie wiedział, że to nie Bradley, a ona nie okaże się kłamczuchą, która ściemniała, że ma chłopaka.

Nie wszystko w życiu daje się jednak precyzyjnie zaplanować. Pomysł jest szalony, a jego skutki mogą sięgać dalej, niż ktokolwiek by przypuszczał.

OKŁADKA

Niby nie powinno się oceniać po okładce, ale tutaj bym się absolutnie nie zgodziła. Okładka "Chłopaka na zastępstwo" w idealny sposób pokazuje, z jaką książką mamy do czynienia. Kolory, wykorzystane zdjęcie oraz tytuł, od razu sugerują nam, że to lekka młodzieżówka i tak właśnie jest.

FABUŁA

Schematyczna i przewidywalna, powiedziałabym rodem z komedii romantycznych czy też filmów dla nastolatków, które czasami oglądamy dla odprężenia. Ale czy to aż taka wada? W tym przypadku akurat nie, bo na taką książkę liczyłam. Z pełną premedytacją wybrałam tytuł, od którego oczekiwałam lekkiej, miłej i szybkiej do przeczytania opowiastki, która nie musi być odkrywcza. Z chęcią poznałam losy bohaterów, wyrobiłam sobie o nich opinię i wybrałam tych, których obdarzyłam większą lub mniejszą sympatią.

BOHATEROWIE

Prym w opowieści wiedzie Gia, która we wszystkich recenzjach tej książki, jakie czytałam, przedstawiona zostaje jako egoistyczny potwór. Czy uważam tak samo? Raczej nie. Po części faktycznie ma w sobie wiele wad, jednak nie powiedziałabym, że jest gorsza od towarzystwa, w którym się obraca, a które bez problemu ją oceniło. Miała swoje za uszami, ale moją sympatię i tak zyskała. Polubiłam również Haydena, który ociekał ideałem, ale na szczęście w znośny sposób, gdyż bohaterka dopiero z czasem zauważała w nim kolejne zalety. No i miał w sobie parę "rysek na silniku", więc aż tak słodko nie było.

A kogo nie polubiłam? Koleżanek Gii, bo przyjaciółkami bym ich nie nazwała. A najbardziej na nerwy działała mi Jules. I o co tej dziewczynie chodziło? Bo jej "niby powodów", które miały ją rehabilitować, absolutnie nie kupuję. To właśnie ją nazwałabym o wiele gorszą postacią od Gii, która i tak starała się unikać konfrontacji z wiecznie krytykującą i czepialską Jules. A pozostała dwójka? Żadne z nich przyjaciółki, skoro po tylu latach znajomości bardzo łatwo wierzą w wymysły niedawno poznanej dziewczyny o rzekomym zmyśleniu chłopaka przez Montgomery i bez problemu przyjmują przytyki w jej kierunku.

ZAKOŃCZENIE

Tu niestety postawię minusa. Bo jak schematyczność i przewidywalność mi nie przeszkadzała, tak ostatnie sceny działały mi na nerwy. Nie lubię tego typu zakończeń, a niestety jest to często nieodłącznym elementem takich młodzieżowych historii. O co chodzi? Nie zdradzę szczegółów, powiem jedynie, że wszelakim przemowom mówię stanowcze "nie".

MORAŁ

Jest, a jakże! Poza lekką treścią, "Chłopak na zastępstwo" pokazuje przykrą prawdę o współczesnych nastolatkach, zapatrzonych w lajki, serduszka i popularność. Pokazuje ludzi, którzy tak bardzo chcą być idealni w oczach innych, że nie pozwalają sobie nawet na uczucia i zwyczajne ludzkie odruchy. Mamy również ludzi, którzy kryją się pod maskami, by nie dopuścić do siebie nikogo, kto mógłby nas zranić. I pokazuje też (chociaż niektórzy mogą stwierdzić, że to dopowiedziałam sobie sama), jakich ludzi omijać, bo nie są warci by być naszymi przyjaciółmi, skoro tak łatwo dają się podburzyć innym przeciwko Tobie.

PODSUMOWUJĄC

Nie żałuję przeczytania książki pani West. Liczyłam na taką lekturę i ją otrzymałam. Nie była niczym wybitnym, miała swoje wady, ale mimo wszystko była przyjemna w odbiorze.

Komu polecam: osobom, które tak jak ja, chcą przeczytać coś lekkiego i nie będą im przeszkadzały schematy.

Komu odradzam: tym, którzy omijają młodzieżówki i mają dosyć przewidywalnych opowieści o nastolatkach wpisujących się w schematy.

Czy "Chłopak na zastępstwo" zagościł na Twojej półce? Jakie były wrażenia z lektury? 

A może dopiero planujesz lub jednak odpuszczasz? 

Daj znać w komentarzu! ;-)